موزه لوور ابوظبی یکی از جذاب‌ترین موزه‌هایی است که طی سال‌های اخیر ساخته شده است.
شاید به جرات بتوان گفت که طراحی و ساخت موزه لوور ابوظبی یکی از خبرسازترین موضوعاتی است که طی سال‌های گذشته مطرح شده است. این موزه که در شمال‌غربی جزیرۀ سعدیات، در محل تلاقی زمین، دریا و آسمان واقع شده است، یک موزه جهانی قرن بیست و یکمی است که میزبان کارهای هنری از سراسر جهان خواهد بود. با این وجود همچنان ناگفته‌هایی از چگونگی مراحل طراحی و ساخت این موزه وجود دارد.
شکل‌گیری موزه‌هایی که در خاورمیانه و کشورهای حاشیه خلیج فارس محقق می‌شود، روندی متفاوت دارند. البته ساخت موزه شماره ۲ لوور در ابوظبی یا همان موزه لوور ابوظبی ژان نوئل؛ زیر نظر مجموعه‌ای در فرانسه که موزه لوور را اداره می‌کند انجام شد. در این راستا دولت امارات سفارش موزه‌ای را به آنها داد. این پروژه با برآورد هزینه‌ای در حدود۵۰۰ میلیون یورو آغاز و با یک و نیم میلیارد یورو به پایان رسید. اتفاقی که فقط می‌تواند در کشورهایی مانند کشورهای حاشیه خلیج فارس بیفتد، چراکه در اروپا با چنین مواردی روبه رو نمی‌شویم.
موزه لوور ابوظبی با همکاری وزارت فرهنگ و گردشگری و شرکت توسعه و سرمایه‌گذاری گردشگری ساخته شد که شامل ۲۳ گالری دائمی، فضاهای نمایشگاهی ویژه، موزه کودکان، سالن نمایش با ۲۷۰ صندلی، رستوران، خرده فروشی، مرکز پژوهشی، بوتیک و کافه در اطراف دریا بوده و ساختمان‌ها در امتداد خط ساحلی زیر گنبد خیره‌کننده موزه متصل می‌شوند.
مجموعه‌های آن از ساختمان‌های سفید و شهرهای اسلامی و بخصوص سکونتگاه‌های شهرهای جنوبی کشورهای عربی الهام گرفته است. در مجموع این موزه از ۵۵ ساختمان، ازجمله ۲۳ گالری، تشکیل شده است. نمای ساختمان‌ها از ۳۹۰۰ پانل از الیاف بتن فوق‌العاده محکم ساخته شده‌اند.
موزه لوور ابوظبی دارای گنبد وسیعی است که قطر آن ۱۸۰ متر است و اکثریت شهر موزه را پوشش می‌دهد و از دریا، مناطق اطراف آن و شهر ابوظبی قابل مشاهده است. این گنبد توسط شرکت Waagner Biro اتریش ساخته شده است که متخصص در ساخت فولاد است.
گنبد شامل هشت لایه متفاوت است؛ چهار لایه بیرونی از استنلس استیل دوپلکس با 3 درصد مولیبدن پوشیده شده و چهار لایه داخلی که در آلومینیوم پوشانده شده‌اند و توسط یک قاب فولادی ۵ متر ارتفاع دارند.
گنبد تنها توسط چهار پایه دائمی پشتیبانی می‌شود که هر کدام ۱۱۰ متر فاصله دارد. البته این پایه‌ها در داخل ساختمان موزه پنهان شده‌اند تا بیننده تصور کند که گنبد شناور است. ارتفاع گنبد داخلی ۲۹ متر از سطح زمین تا سطح زیرین روکش فاصله است. بالاترین نقطه گنبد ۴۰ متر بالاتر از سطح دریا و ۳۶ متر بالاتر از سطح زمین است.
باتوجه به این که این گنبد هشت لایه دارد، هر اشعه نور باید قبل از ظاهر شدن و سپس ناپدید شدن، از هشت لایه نفوذ کند. نتیجه این روند، نمایشی از یک اثر سینمایی خواهد بود، چراکه خورشید در طول روز مسیری را طی می‌کند که می‌توان به نظاره رقص نور در سالن نشست. در شب، نیز ۷،۸۵۰ ستاره از داخل و خارج قابل مشاهده است. نام "باران نور" برای این اثر نیز از این مهم نشئت گرفته است.
طراحی موزه براساس تعامل بین طراحی سنتی و تکنیک‌های ساخت و ساز مدرن انجام شده‌است. محیط آرام، بازدیدکنندگان را تشویق به لذت بردن از روابط همیشه در حال تغییر بین خورشید و گنبد و بین دریا، ساختمان‌ها و زمین می‌کند.
استنلس استیل بکار رفته در بخش های مختلف موزه:
سقف: استنلس استیل دوبلکس 2205 با 3 درصد مولیبدن. با سطح مات 2E که از تابش شدید خورشید جلوگیری می کند.
چارچوب، پیاده روها و مش بندی: استنلس استیل دوبلکس 2205
میلگرد: استنلس استیل دوبلکس 2304 با 0.3 درصد مولیبدن. در ستونهای نگهدارنده بتنی و همچنین در ستونهای غوطه ور در آب، دیوارهای بتنی و دیواره های در معرض دریا