فولادهای زنگ نزن آستنیتی از شکل پذیری خوبی برخوردار بوده اند و کار سرد زیادی تحمل می کنند، به سرعت کارسخت می شوند و با افزایش ضخامت به عملیات حرارتی پس از شکل دهی نیاز دارند. ماشین کاری فولادهای زنگ نزن دشوار است زیرا این فولادها زود کارسخت می شوند. برای انجام این کار به ماشین های صلب، خشن تراش و تندبر نیاز دارد. کار گرم ممکن است در محدوده 2012°F–1652°F یا 1100°C–900°C انجام شود، که به دلیل مشکل حساس شدن در برخی انواع آن است.
هنگامی که فولاد برای شکل دادن، گرم می شود، برای این کار از کوره های الکتریکی برای کاهش پوسته شده استفاده می شود. کوره های گازی یا نفتی نیز در صنعت تولید استفاده می شوند. استفاده از سوخت هایی با گوگرد کم برای کاهش آلودگی با گوگرد به کار می رود که ماده را ترد کرده و مقاومت به خوردگی را کاهش می دهد. انتخاب شعله نیز در این موارد مهم است، شعله اندک اکسیدی ترجیح داده می شود، زیرا شعله های احیایی می تواند کربن داخل ساختار فولاد را کاهش داده و منجر به افت مقاومت به خوردگی شوند و شعله های به شدت اکسیدی نیز منجر به پوسته شدن می شوند.
اسیدشویی:
موادی که تحت عملیات کارگرم قرار گرفته اند عمدتا به پوسته زدایی و اسید شویی نیاز دارند. اسیدشویی می تواند با یکی از اسیدهای مناسب، مانند هیدروکلریک، سولفوریک یا مخلوطی از آن ها به صورت گرم یا سرد انجام گیرد.
رویین شدن:
رویین شدن فولادهای زنگ نزن با فروبردن قطعات فولاد زنگ نزن در محلول HNO3 و ترکیب نمک های اکسید کننده انجام می شود. در این فرآیند آهن موجود در زمینه یا آلوده حل شده و مقاومت به خوردگی سطح بازیابی می شود. گریدهای آستنیتی و فریتی به مدت 20 تا 30 دقیقه در دمای 130 درجه فارنهایت (55 درجه سانتی گراد)، رویین می شوند و سپس در آب گرم شسته می شوند. برای بررسی مقدار آهن حذف شده باید آزمایشاتی روی قطعه فولادی انجام گیرد.
روش های مکانیکی برش:
تمام فولادهای زنگ نزن را می توان با اره های اصطکاکی به ضخامت بیشتر از اینچ یا 9.5 میلی متر برید. در این فرآیند خارج کردن حرارت یک مسئله مهم است که منجر به تخریب سریع تیغه اره و سوختن ماده می شود. دیسک های ساینده با سرعت بالا می توانند برای بریدن لوله ها و میله ها برای ضخامت های دلخواه استفاده شوند. در این موارد باید خنک کننده استفاده شود و نیابد در ترکیب آن ها برپایه گوگرد باشد. هم چنین باید از دیسک هایی که به وسیله لاستیک به هم متصل شده اند نیز خودداری کرد.
روش های برش گاز:
یکی از بزرگترین مشکلاتی که در ساخت فولادهای زنگ نزن وجود دارد استفاده از برش گاز است. فولاد زنگ نزن را نمی توان با استفاده از فرآیندهای معمول اکسی استیلن برید زیرا در اثر حرارت لایه دیرگدازی از اکسید کروم ایجاد می شود. روش برش پودری در گذشته با تزریق پودر آهن به جریان اکسی استیلن انجام می گرفت. این روش نامطلوب است زیرا بخارهای زیادی ایجاد می کند و برش انجام شده معمولا کیفیت پایینی داشته و با پودر آهن نیز آلوده می شود، بنابراین لبه برش داده شده باید به مقدار قابل توجهی با ماشین کاری برداشته شود. روش جدید برش قوس پلاسما، این مشکل را برطرف کرده است.
منبع: پاکمن