محصولات مختلف زنجیره فولاد ظرف ۱۰ روز گذشته نوسان لحظه‌ای همراه با نرخ ارز را تجربه کرده‌اند و بالا رفتن قیمت دلار آزاد با رشد جذابیت خرید، نقدینگی قابل توجهی را به این بازارها سرازیر کرد که به رشد غیرقابل باور قیمت‌ها و رکوردشکنی بازار منتهی شد.
در حالی این اتفاق افتاد که فعالان بازار معتقدند انبارهای محصولات فولادی انباشته از کالاست و بازار داخلی هم کشش این حجم محصول را ندارد و از طرف دیگر بازار صادراتی نیز در ماه‌های اخیر به شدت محدود شده است. همچنین درحالی که صنعت فولاد ایران پیش از این نیز بارها تحت شدیدترین تحریم‌ها قرار گرفته و نام برخی شرکت‌ها به‌صورت مستقیم وارد فهرست تحریم شده بود، دوباره در روز ۵ تیر ماه چند شرکت دیگر فولادی کشور نیز در فهرست تحریم قرار گرفتند. مجموع عوامل بیان شده استمرار رشد قیمتی در میان و بلندمدت را غیرممکن می‌کند.
ریزش قیمت فولاد با شدت گرفتن محدودیت صادراتی
در گفتگویی که با اکبر فرضی مولان؛ کارشناس بازار فولاد انجام شد؛ او براین اعتقاد است که بازار محصولات فولادی و به‌خصوص میلگرد در هفته‌های آینده با افت قابل توجهی روبه‌رو می‌شود. قیمت‌های فعلی محصولات در بازار فراتر از کشش بازار مصرف بوده و همین موضوع نیز به رکود قابل توجهی در بازار منجر شده است.
رشد قیمت محصولات فولادی را متاثر از چه عواملی می‌دانید؟
انبار محصولات فولادی به‌خصوص در زمینه کالاهایی همچون میلگرد در انواع سایزها انباشته از محصول بوده و تقریبا می‌توان گفت که تقاضایی برای محصولات از سوی بازار مصرف وجود ندارد. با این وجود بازار در هفته‌های اخیر شاهد حضور پررنگ خریدارانی است که با هدف تبدیل نقدینگی خود به کالا برای در امان ماندن از اثرات تورم و رشد نرخ ارز و همچنین سودگیری از نوسان قیمتی وارد بازار شده‌اند. محصولات فولادی از کالای مصرفی درحال تبدیل به کالای سرمایه‌ای هستند. خریداران سراغ میلگرد، نبشی، ناودانی رفته و این محصولات را معامله کرده به امید آنکه قیمت‌ها بالا رود و از این رشد قیمتی منتفع شوند.
روند رشد قیمت تا چه زمانی ادامه پیدا می‌کند؟
بهای انواع محصولات فولادی در هفته گذشته به اوج تاریخی خود رسید، اما پیش‌بینی استمرار نداشتن روند رشد نرخ ارز از تعداد متقاضیان بازار کاست، به‌گونه‌ای‌که در روزهای پایانی هفته اول تیرماه تعداد خریداران به شدت افت پیدا کردند. در شرایطی که انبارهای داخلی انباشته از کالا بوده و بازار داخل کشش این محصولات را ندارد و از آنجا که بازارهای صادراتی محصولات فولادی نیز در ماه‌های اخیر به‌شدت محدود شده، به‌زودی بازار افت قابل توجهی در قیمت انواع محصولات و به خصوص میلگرد را تجربه خواهد کرد. علاوه بر موارد یاد شده نباید از اثرات قیمت‌های نامعقول در بازار غافل شد، نرخ فعلی محصولات فولادی به‌حدی نامعقول است که مصرف‌کننده واقعی نمی‌تواند آن را بپذیرد و به‌طور قطع نرخ‌ها با افت روبه‌رو می‌شوند. در این شرایط دلالانی که خبره بازار نیستند و فقط با هدف سود کوتاه مدت وارد بازار شده‌اند به عرضه محصول در بازار اقدام می‌کنند و همین موضوع نیز به رکود و به رقابت منفی در بازار محصولات فولادی می‌انجامد.
تولیدکننده ها از رشد قیمت های اخیر منتفع می‌شوند؟
شرایط ثبات قیمتی همواره بهترین حالت برای تولیدکنندگان محصولات مختلف زنجیره تولید به شمار می‌رود، اگرچه قیمت محصولات در هفته‌های اخیر افزایش یافته اما این رشد نرخ شامل تمام محصولات زنجیره بوده و تولیدکنندگان مواد اولیه خود را با قیمت بالاتری خریداری کرده‌اند و به این ترتیب سود حاصل از افزایش بهای محصولات به جیب تولیدکننده نرفته است. البته نمی‌توان منکر شد که در چنین جهش‌های قیمتی ممکن است تولیدکننده‌ای به سود برسد، اما عموماً منتفع اصلی چنین اتفاقاتی تولیدکنندگان نبوده و ثبات قیمتی بهترین حالت برای تولیدکنندگان است. ثبات قیمتی از سویی باعث می‌شود که اعتبار بازار و اطمینان خریدار بیشتر شود و مردم راحت‌تر معامله کنند، از سوی دیگر نیز باعث می‌شود افراد در تامین مواد اولیه به مشکل برنخورند.
علل افت صادرات محصولات فولادی ایران چیست؟
دلایل مختلفی در ماه‌های اخیر دست به دست یکدیگر داده‌اند و به محدودیت بیشتر بازارهای صادراتی ایران در کشورهای همسایه منجر شده است. تا پیش از این قیمت پایین محصولات فولادی ایران یکی از دلایل رقابت‌پذیری در کشورهای همسایه بود، با افت جهانی قیمت‌ها در اثر شیوع ویروس کرونا، سایر رقبای ما نیز از نرخ محصولات خود کاستند و درحالی که میان محصولات ایران و کشوری مانند ترکیه تفاوت قیمتی اندکی باشد، طبیعی است که مشتری ترجیح می‌دهد از فروشنده ترکیه‌ای خریداری کند و متحمل دشواری‌های دور زدن تحریم نیز نشود. همچنین جمهوری آذربایجان و اقلیم کردستان عراق بالاخره به توافق کاهش تعرفه‌های گمرکی با روسیه رسیدند و همین موضوع نیز باعث شده تا مشتری ترجیح دهد محصول خود را از روسیه خریداری کند و محصول را نیز با شرایط لجستیکی به مراتب راحت‌تر و با استفاده از خطوط ریلی تحویل بگیرد به‌جای آنکه به سراغ فروشنده ایرانی برود و متحمل هزینه ۳۶ درصد گمرکی شود.
منبع: دنیای اقتصاد